Όταν δεν υπάρχει υποκείμενη καρδιακή νόσος, ταχυκαρδία θυρεοειδικής αιτιολογίας προκαλείται όταν υπάρχει υπερθυρεοειδισμός, δηλαδή περίσσεια θυρεοειδικών ορμονών.
Όταν όμως υπάρχει καρδιακή ανεπάρκεια, στεφανιαία νόσος, αρρυθμία, κολπική μαρμαρυγή ή άλλα καρδιολογικά νοσήματα και συγχρόνως λαμβάνουμε θυροξίνη, ακόμη και αν τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών είναι εντός των φυσιολογικών ορίων, μπορεί να δικαιολογείται ταχυκαρδία. Τότε απαιτείται ρύθμιση της δόσης στα κατώτερα δυνατά επίπεδα.
