Λίγα λόγια για την Ενδοκρινολογία
Ενδοκρινολογία είναι ο κλάδος της Ιατρικής που μελετά τη λειτουργία και τις παθήσεις των ενδοκρινών αδένων.
Οι ενδοκρινείς αδένες είναι σημαντικά όργανα γιατί παράγουν τις ορμόνες, δηλαδή τις πολύτιμες αυτές χημικές ουσίες, που μέσα από την κυκλοφορία του αίματος φθάνουν σε όλο το σώμα, επηρεάζοντας και ρυθμίζοντας όλες τις λειτουργίες του. Έτσι το ενδοκρινικό σύστημα αλληλεπιδρά ρυθμιστικά με όλα τα υπόλοιπα συστήματα του οργανισμού, όπως το μυοσκελετικό, το πεπτικό, το αναπνευστικό, το ουροποιητικό, το γεννητικό και το νευρικό.
Μέσω της δράσης των ορμονών λοιπόν, το ενδοκρινικό σύστημα υπεισέρχεται στο σύνολο του φαινομένου της ζωής που χαρακτηρίζεται από το μεταβολισμό, την αναπαραγωγή και την προσαρμογή επηρεάζοντας θεμελιωδώς τις διαδικασίες της ανάπτυξης, της συντήρησης (ομοιοστασίας) και της γήρανσης.
Μια από τις πιο σημαντικές λειτουργίες που ρυθμίζεται από τις ορμόνες είναι ο μεταβολισμός.
Μεταβολισμός είναι το σύνολο των βιοχημικών αντιδράσεων, που έχουν σχέση με την κατανάλωση και παραγωγή ενέργειας από το ανθρώπινο σώμα. Διακρίνεται σε αναβολισμό, δηλαδή τη χρήση της ενέργειας που παίρνουμε από τις τροφές για την ανάπτυξη και διατήρησή μας, και σε καταβολισμό, δηλαδή την κατανάλωση της ενέργειας που απαιτείται για την επιτέλεση της κίνησης και των λοιπών σωματικών και πνευματικών δραστηριοτήτων μας.
Οι Ενδοκρινολόγοι έχουν ως αντικείμενο τις ορμόνες, τους ενδοκρινείς αδένες που τις παράγουν, τα όργανα που επηρεάζονται άμεσα από τη δράση των ορμονών (όπως π.χ. οι ωοθήκες), ο μεταβολισμός γενικά καθώς και τα όργανα του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (πχ ο Υποθάλαμος) που ρυθμίζουν τόσο την έκκριση ορμονών όσο και το μεταβολισμό.
Οι πλέον διαδεδομένες παθήσεις που αντιμετωπίζει ένας Ενδοκρινολόγος είναι αυτές του θυρεοειδούς αδένα, το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, τα προβλήματα που συνδέονται με την έμμηνο ρύση και την εμμηνόπαυση, ο σακχαρώδης διαβήτης, οι διαταραχές των λιπιδίων, η παχυσαρκία και το μεταβολικό σύνδρομο που αυτή προκαλεί, καθώς και μεταβολικές διαταραχές των οστών, όπως η οστεοπόρωση. Πολλές από αυτές αλληλοσυνδέονται. Έτσι λοιπόν ο Ενδοκρινολόγος μπορεί να τις αντιμετωπίσει στο σύνολό τους, μολονότι υπάρχουν και ιατροί από άλλες ειδικότητες, που μπορούν εξίσου καλά να χειρισθούν ορισμένες από τις ανωτέρω παθήσεις.
Τι είναι ο θυρεοειδής αδένας?
Ο θυρεοειδής αδένας βρίσκεται στο πρόσθιο μέρος του τραχήλου ακριβώς κάτω από το μήλο του Αδάμ. Παράγει δύο θυρεοειδικές ορμόνες την Τ3 (τριιωδοθυρονίνη) και την Τ4 (θυροξίνη), οι οποίες ρυθμίζουν την κατανάλωση και αποθήκευση ενέργειας. Αυτό που λέμε απλά «ο μεταβολισμός μας».
Το κατά πόσο καλά δουλεύει ο θυρεοειδής ελέγχεται από έναν άλλο αδένα που ονομάζεται υπόφυση και βρίσκεται στην βάση του εγκεφάλου. Από την υπόφυση παράγεται η θυρεοειδοτρόπος ορμόνη (TSH), η οποία διεγείρει την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών (Τ3,Τ4) από το θυρεοειδή αδένα.
Τι είναι ο υποθυρεοειδισμός;
Όταν λέμε έχω υποθυρεοειδισμό σημαίνει ότι έχουμε στον οργανισμό μας λιγότερες θυρεοειδικές ορμόνες απ’ ότι χρειαζόμαστε.
Ο υποθυρεοειδισμός είναι η πιο συνηθισμένη διαταραχή του θυρεοειδούς. Εμφανίζεται πιο συχνά στις γυναίκες, αυξάνει με την ηλικία και σχετίζεται με κληρονομική προδιάθεση. Τα συμπτώματα είναι:
. κόπωση
. κατάθλιψης
. ευαισθησία στο κρύο
. αύξησις βάρους (όχι πάνω από 3-6 kg)
. ξηρό δέρμα, ξηρά μαλλιά
. δυσκοιλιότης
. διαταραχές εμμήνου ρύσεως
Αυτά τα συμπτώματα δεν βρίσκονται μόνο στον υποθυρεοειδισμό, ενώ πολλοί ασθενείς με υποθυρεοειδισμό μπορεί να έχουν μόνο ένα ή δύο από τα ως άνω συμπτώματα.
Ευτυχώς με μία απλή εξέταση αίματος μπορεί να διαγνωσθεί ο υποθυρεοειδισμός σε πρώιμα στάδια.
Ποιες είναι οι αιτίες του υποθυρεοειδισμού:
– Στους ενήλικες η πιο κοινή αιτία υποθυρεοειδισμού είναι η θυρεοειδίτις Hashimoto. Κατ αυτήν το ανοσοποιητικό σύστημα προσβάλλει τον θυρεοειδή αδένα τον καταστρέφει βαθμιαία και έτσι δεν μπορεί να παράγει τις απαιτούμενες θυρεοειδικές ορμόνες.
– Υποθυρεοειδισμός μπορεί να συμβεί μετά από θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο ή μετά από χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς αν δεν παίρνει ο ασθενής την θυροξίνη υπο μορφήν φαρμάκου σε σωστή δοσολογία.
– Σπάνια αιτία υποθυρεοειδισμού είναι όταν δεν λειτουργεί κανονικά η υπόφυσις
– Άλλη αιτία είναι ο συγγενής υποθυρεοειδισμός (δηλαδή από την γέννηση του ατόμου).
Ποιες είναι οι επιπτώσεις του υποθυρεοειδισμού;
Στους ενήλικες ο αρρύθμιστος υποθυρεοειδισμός οδηγεί σε διαταραχή μνήμης και μείωση της φυσικής κατάστασης. Επι πλέον αυξάνονται τα επίπεδα χοληστερίνης στο αίμα με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις στην καρδιά. Σπάνια σε πολύ σοβαρό υποθυρεοειδισμό, αρρύθμιστο επι μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να εμφανισθεί μυξοιδηματικό κώμα κατάσταση απειλητική για την ζωή.
Πως διαγιγνώσκεται ο υποθυρεοειδισμός;
Προσδιορίζοντας TSH και Τ4 στο αίμα διαπιστώνουμε υποθυρεοειδισμό όταν η τιμή της TSH είναι αυξημένη και της Τ4 χαμηλή. Σε αρχόμενο υποθυρεοειδισμό η τιμή της TSH είναι οριακά αυξημένη ενώ της Τ4 φυσιολογική (δεν έχει προλάβει να μειωθεί). Από τις δύο εξετάσεις η TSH είναι η πιο σημαντική με την μεγαλύτερη διαγνωστική αξία.
Όταν η αιτία του υποθυρεοειδισμού είναι η θυρεοειδίτις Hashimoto πρέπει να μετρηθούν και τα αντιθυρεοειδκά αντισώματα τα οποία προσβάλλον τον θυρεοειδή και είναι η αιτία της νόσου.
Φυσιολογική λειτουργία του θυρεοειδούς
Υψηλά
Φυσιολογικά επίπεδα TSH T4
χαμηλά
Ήπιος ή μετρίας βαρύτητας υποθυρεοειδισμός
Υψηλά TSH
Φυσιολογικά επίπεδα T4
χαμηλά
Υποθυρεοειδισμός
Υψηλά TSH
Φυσιολογικά επίπεδα
χαμηλά Τ4
Πως θεραπεύεται ο υποθυρεοειδισμός;
Ο υποθυρεοειδισμός θεραπεύεται με την χορήγηση θυρεοειδικών ορμονών υπο μορφήν δισκίου (χάπι). Η θεραπεία εκλογής είναι η θυροξίνη η οποία παρασκευάζεται συνθετικά και είναι ακριβώς η ίδια με την Τ4 που φτιάχνει ο θυρεοειδής αδένας. Επειδή όλα τα σκευάσματα θυροξίνης δεν είναι τα ίδια, καλό είναι αν είναι ο ασθενής καλά ρυθμισμένος να παραμένει στο ίδιο σκεύασμα. Αν παρ’ όλα αυτά πρέπει να γίνει αλλαγή στο σκεύασμα θα πρέπει να προσδιοριστεί η TSH πριν την αλλαγή και 40 ημέρες μετά.
Η υπερδοσολογία (χορήγηση θυροξίνης σε πολύ μεγαλύτερη δόση της απαιτούμενης) σε χρόνια λήψη μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια οστικής μάζας ιδίως μετά την εμμηνόπαυση, σε διαταραχή της καρδιακής λειτουργίας και σε διαταραχή του καρδιακού ρυθμού ιδίως σε ηλικιωμένα άτομα.
ΣΤΗΝ ΚΥΗΣΗ
Έλεγχος της λειτουργίας του θυρεοειδούς πρέπει να γίνεται πριν συλλάβει η γυναίκα ή μόλις συλλάβει διότι και καθ’ όλη την διάρκεια της κύησης και κυρίως τις πρώτες 10 εβδομάδες αυτή πρέπει να είναι τέλεια η ρύθμιση. Αλλιώς επηρεάζεται το έμβρυο και η έκβαση της κύησης.
Το πρέπει να κάνω μετά από όλα αυτά;
– αν έχετε υποθυρεοειδισμό οπωσδήποτε πρέπει να παίρνετε με συνέπεια την θεραπεία σας. Αλλιώς θα έχετε σοβαρά προβλήματα.
– Αν έχετε τουλάχιστον ένα από τα προαναφερθέντα συμπτώματα ή αν υπάρχει θυρεοειδοπάθεια στην οικογένεια σας θα πρέπει να ζητήσετε από τον γιατρό σας να κάνετε εξέταση αίματος. Εάν το αποτέλεσμα δείξει υποθυρεοειδισμό τότε οι συγγενείς σας α΄ βαθμού θα πρέπει να ελεγχθούν.
Καλό είναι:
Α) να ελέγχεται η γυναίκα μόλις μάθει ότι είναι έγκυος
Β) να ελέγχονται οι γυναίκες άνω των 60 ετών ακόμη και εάν δεν έχουν συμπτώματα.
Τι είναι η νόσος Graves?
Η νόσος Graves είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα. Αυτό σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σας σύστημα, το οποίο φυσιολογικά προστατεύει το σώμα σας και βοηθά στην καταπολέμηση μιας νόσου, παράγει αντισώματα που επιτίθενται στον θυρεοειδή αδένα. Αυτά τα αντισώματα μιμούνται τη δράση της TSH και ωθούν τον αδένα να παράγει μεγάλη ποσότητα θυρεοειδικών ορμονών (μια κατάσταση που ονομάζεται υπερθυρεοειδισμός).Παρότι μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία σε άνδρες ή γυναίκες, η νόσος Graves είναι πιο συχνή σε γυναίκες ηλικίας μεταξύ 20 και 50 ετών, οι οποίες συχνά έχουν οικογενειακό ιστορικό νοσημάτων του θυρεοειδούς αδένα.
Ποιες είναι οι επιπλοκές της νόσου Graves?
Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια ή εύθραυστα οστά (οστεοπόρωση). Επιπλέον, οι έγκυες γυναίκες με μη ελεγχόμενη νόσο Graves διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για αποβολή, για πρόωρο τοκετό, και να αποκτήσουν ένα μωρό με χαμηλό βάρος κατά τη γέννηση.
Η νόσος Graves μπορεί επίσης να προκαλέσει οίδημα πίσω από τα μάτια που είναι δυνατόν να οδηγήσει στην προς τα έξω διόγκωσή τους. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται οφθαλμοπάθεια Graves και είναι σχετικά σπάνια.
ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ GRAVES
Βρογχοκήλη (διογκωμένος θυρεοειδής αδένας).
Διογκωμένα ή πρησμένα μάτια ή αίσθημα κνησμού στα μάτια.
Δυσκολία στην αναπνοή.
Άγχος, ευερεθιστότητα.
Δυσκολία στον ύπνο, εύκολη κόπωση.
Ταχυκαρδία ή καρδιακή αρρυθμία, τρόμος στα χέρια.
Έντονη εφίδρωση, ευαισθησία στη θερμότητα.
Απώλεια βάρους, παρά τη συνήθη πρόσληψη τροφής.
Αλλαγές στα μαλλιά και στο δέρμα.
Πώς διαγιγνώσκεται η νόσος Graves?
Η διάγνωση της νόσου Graves γίνεται με την κλινική εξέταση και με μια σειρά εξετάσεων:
Κλινική εξέταση. Αφού του δώσετε το πλήρες ατομικό και οικογενειακό ιατρικό ιστορικό σας, ο γιατρός σας θα περάσει στην κλινική σας εξέταση. Κατά την κλινική εξέταση, ψηλαφάται ο θυρεοειδής αδένας για τυχόν διόγκωση, γίνεται εξέταση των οφθαλμών για τυχόν ερεθισμούς, έλεγχος του σφυγμού και έλεγχος για σημάδια τρόμου.
Εξετάσεις αίματος. Όταν τα επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών είναι υψηλά, η υπόφυση παράγει λιγότερη TSH. Πολύ χαμηλά επίπεδα της TSH και υψηλά επίπεδα της Τ4 στο αίμα σας υποδηλώνουν υπερθυρεοειδισμό.
Δοκιμή πρόσληψης ραδιενεργού ιωδίου. Ο θυρεοειδής χρησιμοποιεί ιώδιο για να παράγει τις θυρεοειδικές ορμόνες. Όταν ο θυρεοειδής παράγει πολύ μεγάλες ποσότητες ορμονών, χρησιμοποιεί περισσότερο ιώδιο. Η δοκιμή αυτή περιλαμβάνει την κατάποση μίας κάψουλας, η οποία περιέχει μικρή, ακίνδυνη ποσότητα ραδιενεργού ιωδίου. Στην συνέχεια, μετράται το ποσό του ιωδίου που προσλαμβάνεται από τον θυρεοειδή σας αδένα. Όταν η πρόσληψη ραδιενεργού ιωδίου είναι υψηλή, τότε πιθανώς πάσχετε από νόσο Graves.
Πώς θεραπεύεται η νόσος Graves?
Η νόσος Graves είναι μια ιάσιμη ασθένεια και με την κατάλληλη θεραπεία μπορεί εύκολα να τεθεί υπό έλεγχο. Πολλές είναι οι διαθέσιμες θεραπείες:
Τα αντιθυρεοειδικά φάρμακα μειώνουν το ποσό των ορμονών που παράγει ο θυρεοειδής αδένας. Η προτιμώμενη ουσία είναι η μεθιμαζόλη. Σε έγκυες ή θηλάζουσες γυναίκες προτιμάται το propylthiouracil (PTU). Αυτά τα φάρμακα βοηθούν τον έλεγχο της νόσου, αλλά δεν μπορούν να τη θεραπεύσουν και γενικά δεν πρέπει να λαμβάνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οι β-αναστολείς (π.χ., ατενολόλη) μπορούν να ελέγξουν πολλά συμπτώματα και κυρίως την ταχυκαρδία, τον τρόμο και το άγχος. Αλλά δεν θεραπεύουν τη νόσο, επειδή ο θυρεοειδής εξακολουθεί να παράγει υπερβολική ποσότητα θυρεοειδικών ορμονών.
Το ραδιενεργό ιώδιο θα θεραπεύσει την νόσο Graves, αλλά συνήθως οδηγεί σε μόνιμη καταστροφή του θυρεοειδούς αδένα. Είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί να λαμβάνεται θυρεοειδικές ορμόνες σε χάπια για το υπόλοιπο της ζωή σας, έτσι ώστε να διατηρούνται οι θυρεοειδικές σας ορμόνες σε φυσιολογικά επίπεδα. Η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο μπορεί να επιδεινώσει την οφθαλμοπάθεια, η οποία όμως συνήθως υποχωρεί, αν ληφθούν στεροειδή (πρεδνιζόνη).
Η χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνει την αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα (θυρεοειδεκτομή). Η θυρεοειδεκτομή αποτελεί μόνιμη λύση, αλλά δεν προτιμάται συνήθως, λόγω του ότι υπάρχει κίνδυνος να τραυματιστούν και να καταστραφούν οι γειτονικοί παραθυρεοειδείς αδένες (οι οποίοι ελέγχουν το μεταβολισμό του ασβεστίου) και τα νεύρα του λάρυγγα. Η χειρουργική επέμβαση συνιστάται όταν ούτε η θεραπεία με αντιθυρεοειδικά φάρμακα ούτε η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο είναι κατάλληλη ή αποτελεσματική.
Πώς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις παραπάνω πληροφορίες?
Για να αποφευχθούν τυχόν επιπλοκές, η νόσο Graves. πρέπει να διαγνωστεί και να θεραπευτεί νωρίς. Ο ενδοκρινολόγος, ο ειδικός δηλαδή γιατρός για τις ορμονολογικές διαταραχές, μπορεί να διαγνώσει τη νόσο Graves και να σας χορηγήσει την κατάλληλη αγωγή. Ακολουθείστε τις οδηγίες του γιατρού σας όσο αφορά την αγωγή σας και κανονίστε συχνές επισκέψεις, έτσι ώστε να παρακολουθεί την κατάστασή σας για οποιαδήποτε αλλαγή. Εάν παρατηρήσετε ανάκαμψη των συμπτωμάτων, επισκεφτείτε άμεσα το γιατρό σας, γιατί ίσως χρειάζεται αναπροσαρμογή της δόσης του φαρμάκου που λαμβάνετε σας ή ακόμα και αλλαγή του είδους της θεραπείας που λαμβάνετε.
Τι είναι οι όζοι θυρεοειδούς και ποιος είναι σε κίνδυνο να τους εμφανίσει?
Ως όζο του θυρεοειδούς χαρακτηρίζουμε μια αύξηση του ιστού του θυρεοειδούς ή ένα κυστικό μόρφωμα. Αποτελούν ένα συχνό φαινόμενο. Οι πιθανότητες ανάπτυξης όζων αυξάνουν με την πάροδο της ηλικίας. Είναι δυνατόν να έχετε όζο στο θυρεοειδή και να μην το γνωρίζετε, αλλά μπορεί να το παρατηρήσετε εάν αρχίσει να αυξάνεται το μέγεθος του, ειδικά αν η αύξηση αυτή είναι ορατή εξωτερικά. Παρόλο που οι όζοι συνήθως δεν προκαλούν συμπτώματα, ένας αρκετά μεγάλος όζος μπορεί μερικές φορές να προκαλέσει πόνο ή βραχνάδα, ή να δυσχεραίνει την κατάποση ή την αναπνοή.
Οι γιατροί ανησυχούν για τους όζους του θυρεοειδούς, επειδή μπορεί μερικές φορές να υποκρύπτουν καρκίνο. Το 8% περίπου των όζων σε άνδρες και το 4% των όζων σε γυναίκες είναι κακοήθεις. Αντίθετα, περίπου το 90 με 95% του συνόλου των όζων του θυρεοειδούς είναι καλοήθεις.
Η αιτία των καλοηθών οζών συνήθως δεν είναι γνωστή, αλλά συχνά βρίσκονται σε μέλη της ίδιας οικογένειας. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η έλλειψη ιωδίου στη διατροφή είναι μια πολύ συνηθισμένη αιτία των όζων του θυρεοειδούς αδένα.
Πώς μπορεί να διαγνωστούν οι όζοι του θυρεοειδούς?
Οι περισσότεροι όζοι του θυρεοειδούς βρίσκονται συνήθως κατά τη διάρκεια μιας απλής κλινικής εξέτασης. Από τη στιγμή που θα βρεθεί ένας όζος, ο γιατρός σας θα ζητήσει τις ανάλογες εξετάσεις, ώστε να διαπιστωθεί αν ο θυρεοειδής αδένας σας λειτουργεί κανονικά ή υπερλειτουργεί (εάν δηλαδή παράγει μεγάλη ποσότητα ορμονών).
Ωστόσο, αυτές οι εξετάσεις δεν είναι αρκετές για να αποκλείσουν τον καρκίνο του θυρεοειδούς. Για να συγκεντρωθούν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον όζο (ή τους όζους) που βρέθηκε, μπορούν επίσης να γίνουν μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες εξετάσεις:
Βιοψία με αναρρόφηση διά λεπτής βελόνης (FNA βιοψία), κατά την οποία χρησιμοποιείται μια λεπτή βελόνα για την λήψη κυττάρων ή και δειγμάτων υγρών από τον όζο. Αυτή η εξέταση μπορεί να εντοπίσει με ακρίβεια καοήθεις ή ύποπτους όζους.
Υπέρηχος θυρεοειδούς, με τον οποίο λαμβάνεται μια πλήρης εικόνα του θυρεοειδούς και μπορεί να καθοριστεί εάν ο όζος είναι συμπαγής ή γεμάτος με υγρό (κυστικός). Παρόλο που η εξέταση αυτή δεν μπορεί να διακρίνει με ακρίβεια εάν ο όζος είναι κακοήθης, είναι πολύ χρήσιμη ως οδηγός για την FNA βιοψία, ειδικά πολύ μικρών όζων.
Σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς, το οποίο χρησιμοποιεί ένα μικρό ποσό ραδιενεργού ιωδίου. Είναι μια ειδική μέθοδος απεικόνισης του θυρεοειδούς, η οποία μπορεί να δείξει αν ο όζος παράγει ορμόνες. Το επίπεδο δραστηριότητας του όζου μπορεί να δώσει στοιχεία για το αν μπορεί ή δεν μπορεί ο όζος να υποκρύπτει καρκίνο του θυρεοειδούς. Αυτή η εξέταση γίνεται συνήθως όταν ο γιατρός υποψιάζεται ότι μπορεί να έχετε έναν υπερλειτουργικό ή «θερμό» όζο.
Πώς μπορούν να θεραπευτούν οι όζοι του θυρεοειδούς αδένα?
Η θεραπεία εξαρτάται από το είδος του όζου. Χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς συνιστάται για όζους που είναι ύποπτοι ή έχει διαπιστωθεί ότι πρόκειται για καρκίνο. Μετά την επέμβαση, μπορεί να εφαρμοστεί θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο για να καταστραφεί τυχόν υπόλειμμα θυρεοειδικών κυττάρων.
Όσο αφορά τους καλοήθεις όζους, μπορεί να χρειαστεί να αφαιρεθούν, όταν το μέγεθος τους είναι τέτοιο, ώστε να προκαλούν προβλήματα στην κατάποση ή την αναπνοή.
Οι υπερλειτουργικοί όζοι σχεδόν ποτέ δεν είναι κακοήθεις, αλλά μπορεί να προκαλέσουν υπερθυρεοειδισμό. Αυτού του είδους οι όζοι μπορούν να αφαιρεθούν χειρουργικά ή να εφαρμοστεί θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο.
Κάθε όζος του θυρεοειδούς που δεν αφαιρείται, θα πρέπει να παρακολουθείται από το γιατρό κάθε 6 με 12 μήνες. Αυτή η παρακολούθηση μπορεί να περιλαμβάνει απλή κλινική εξέταση ή ένα υπερηχογράφημα θυρεοειδούς ή και τα δύο. Αν ο όζος μεγαλώνει, μπορεί να χρειαστεί γίνει μια δεύτερη FNA βιοψία. Ακόμη και αν από τη βιοψία προκύψει ότι ο όζος είναι καλοήθης, εάν συνεχίσει να μεγαλώνει, μπορεί να χρειαστεί η χειρουργική του αφαίρεση.
Πώς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις παραπάνω πληροφορίες?
Εάν πιστεύεται ότι μπορεί να έχετε όζους στο θυρεοειδή, επισκεφτείτε έναν ενδοκρινολόγο (ο ειδικός δηλαδή γιατρός για τις ορμονολογικές διαταραχές), για να γίνει διάγνωση και για να προταθεί η κατάλληλη θεραπεία. Εάν τυχόν έχετε όζους, τότε θα πρέπει να ακολουθήσετε πιστά τις οδηγίες του γιατρού σας.